CentrumPR.pl

Rozrywka » Hobby

Kot rasowy? Koniecznie z rodowodem!

Zobacz więcej zdjęć »

Kot jest zwierzęciem towarzyszącym ludziom od bardzo dawna. W starożytnym Egipcie koty były otoczone kultem i stanowiły absolutną świętość. Dzisiaj futrzakom nikt nie stawia posągów, ale kociarzy na świecie nie brakuje.

Jeżeli ktoś chce przyjąć pod swój dach mruczącego przyjaciela, do wyboru ma zwykłego dachowca albo kota rasowego. W pierwszym przypadku sprawa jest prosta - ogłoszeń typu „oddam kota" lub „oddam kocięta" nie brakuje, zwłaszcza latem, poza tym informacje o zwierzakach do oddania są często przekazywane pocztą pantoflową. Jeżeli jednak nowy domownik ma być kotem rasowym, jego sprowadzenie wymaga pewnego zachodu.

Wynika to z tego, że kot taki powinien pochodzić z rzetelnej hodowli i posiadać rodowód. Hodowcy starannie dobierają rodziców kociaków, a każdy miot otoczony jest troskliwą opieką, kotki są badane przez weterynarza, odrobaczane i w razie potrzeby sterylizowane. A wszystkie te zabiegi kosztują.

Stąd też ceny kotów rasowych zaczynają się od tysiąca złotych, a często osiągają kilka tysięcy. W takiej sytuacji niektórych mogą skusić aukcje internetowe czy ogłoszenia, w których kotki można nabyć za kilkaset złotych. Spora oszczędność, prawda? Nie warto jednak korzystać z takich „okazji". Kotki kosztują mniej, gdyż pseudohodowca nie wydaje rodowodu, a zwierzaki nie odpowiadają wzorcowi rasy. Owszem, wyglądem przypominają koty brytyjskie, perskie czy rosyjskie, jednak w rzeczywistości są mieszańcami, z których dosłownie nie wiadomo co wyrośnie.

Rodowód jest swego rodzaju dowodem osobistym kota i gwarancją, że zwierzak będzie posiadał określone cechy osobowości i wyglądu. Oczywiście każdy kot ma swój charakter, ale wiadomo, że niektóre rasy są spokojniejsze i lubią wylegiwać się na kanapie, a inne lubią badać teren i są pełne energii. Daje to szanse na dobranie kociaka do swojego trybu życia i usposobienia.

Hodowca prowadzący zarejestrowaną hodowlę (np. tu: kocięta brytyjskie rodowód) dba o kotki także poprzez staranny dobór nowych opiekunów. Częstą praktyką jest zapraszanie potencjalnych właścicieli do hodowli, dzięki czemu obie strony mają szansę się poznać. Czasem nawet hodowca rezygnuje z przekazania zwierzaka, jeśli odbiorca nie spełnia jego oczekiwań czy nie wzbudza zaufania.